De melkbrigade

Wat ik intussen geleerd heb over borstvoeding en de voedingen voor een tweeling:

- Iedereen wilt alles tot in alle details weten over hoe je dat nu eigenlijk doet: borstvoeding combineren met een tweeling. En in tegenstelling tot op m'n blog, heb ik er een bloedhekel aan om over dit onderwerp uit te weiden tegen alle nonkels en tantes die toevallig op bezoek zijn. Het gaat hier over mijn boezem en ik vind dat nogal privé. Het voelt alsof m'n borsten telkens op de weegschaal worden gelegd: heb ik dan genoeg melk voor twee? (nee, natuurlijk niet. Ik geef ze niet alletwee 100% borstvoeding. Maar het zou wel kunnen als ik zou willen.) Of deze vraag, gesteld door Nonkel Lolbroek: leg ik ze tegelijkertijd aan? (nee. Ik geef doorgaans bij elke voeding maar 1 kindje de borst. En nee, ik ga niet demonstreren in welke houdingen je twee kindjes tegelijk kan aanleggen (ik ken die namelijk wel)). En of ik kolf? (nee, ben daarmee meteen gestopt toen ik thuis kwam, te vervelend, te pijnlijk en te tijdrovend en nee, ik wil daar echt niet over praten met m'n bezoek bij de koffie en de koekjes.)

- Een systeem voor de voedingen is er trouwens niet: ik ga elke voeding opnieuw op m'n gevoel af. Wie heeft het meeste honger? Hoe 'vol' voelen m'n borsten? Bovendien begint R nu pas sterk genoeg te zijn om al eens echt een complete borstvoeding te krijgen (en dan moet ik m'n vingers gekruist houden dat hij genoeg kracht heeft om voldoende te drinken zodat ik niet een uur later met stuwing zit) dus kreeg S een dikke week al een pak meer moedermelk binnen. Oneerlijk? Tja... Geen kind is hetzelfde, he. Een echte 50-50 verdeling zal ik wel nooit halen.

- In de ziekenhuizen is er geen borstvoedingsmaffia actief, maar een kolfmaffia. Volgens mij krijgen ze daar bonussen voor elke vrouw die ze naar huis laten gaan met zoveel stuwing dat ze huilend dat vervloekte kolftoestel gaat halen bij de dichtsbijzijnde apotheek, mutualiteit of babywinkel.

- Het zal me een raadsel blijven hoe ze me hebben kunnen overhalen om met kolven te starten in het ziekenhuis en ja, ik heb ook gehuild van de pijn van zoveel stuwing dat ik tegen een dubbele borstontsteking aanliep toen ik naar huis mocht. Het moet door de medicatie zijn geweest dat m'n eigenzinnigheid het tijdelijk liet afweten. Een kolftoestel is hier gelukkig niet in huis gekomen. Good old fashioned massages hebben het werk hier gedaan tot de kindjes aan de borst konden drinken.

- Op twee dagen hebben ze dat geleerd. Wij. Op eigen houtje. Zonder enige hulp. (Mijn kindjes 'te zwak'? Yeah right... Zeggen ze dat ook tegen alle moeders van éénlingetjes met hetzelfde geboortegewicht als onze tweeling? S woog toch 2kg800. Echt niet weinig, he.)

- En nee, ze hebben er geen last van om telkens af te wisselen tussen flesjes en de borst. En nee, ze krijgen daar geen krampen van zoals ze in het ziekenhuis beweerden.

- En ja, nu 'doe ik eindelijk waar ik me goed bij voel', het mantra bij elk advies over voedingen in het ziekenhuis. Al is dat waarschijnlijk niet bepaald wat al die vroedvrouwen in het ziekenhuis voor ogen hadden toen ze me dat mantra bleven voorhouden...

- Kolven deed pijn en vond ik vre-se-lijk. Borstvoeding kan al eens zeer doen (denk: tepelklemmen en eens flink sleuren daaraan), maar die pijn stoort vreemd genoeg niet echt. Ik vind het ook totaal niet vermoeiend. Of je nu 's nachts je bed uit moet voor een flesje of om een kind aan de borst te hangen, dat maakt toch geen verschil.

- S en R veranderen in knorrende monstertjes als ik ze aan de borst leg. Als ze op zoek gaan naar de tepel schudden ze wild met hun hoofdje terwijl ze echt knorren. Hilarisch. Alleen mogen ze wel stoppen met dat hoofdschudden van zodra ze m'n tepel te pakken hebben...

- R heeft daarstraks meer dan een half uur van de borst gedronken én wou daarna nog een klein flesje erbij. Wat een doorbraak. (Zo zie ik maar: ik mag echt geen enkele voeding vergeten, of hem eens te lang laten slapen want dan lukt dat niet. En ja, zo ben ik een mama geworden die haar kindjes wakker maakt om te drinken, terwijl ik vroeger dacht dat ik dat nooit zou doen. Soms moet je gewoon, he. Alles is beter dan vorige week toen ik de melk er met een spuit in moest druppelen...)