Woensdag: Dag 3 thuis.
De verveling slaat me genadeloos om de oren. Lezen kan me niet boeien en zowat al de rest is te zwaar of te saai. Gelukkig is Allerliefste thuis en kan ik hem wat aan het werk zetten vanuit m'n zetel. Hij heeft al gestofzuigd en de was in 't machine gestoken (nadat ik die vanop een stoel heb uitgezocht), hij raapt alles op van de grond dat ik hem aanwijs, en zo geraakt 't hier beetje bij beetje weer wat opgeruimd.
Na onze auto, is gisteren de tweede grote verandering in ons leventje gearriveerd: een afwasmachine. Toch heb ik daarstraks de (speciaal opgespaarde) afwas nog met de hand moeten doen. Bij de installatie van onze keuken zijn ze vergeten een gat voor de buizen te voorzien in het kastje onder de lavabo, waar een stopcontact en alle andere aansluitingen zitten. Slim... Straks gaat Allerliefste eens kijken of hij dat gat er nog kan in boren. Hij wilt dat ding uittesten. Nu we een afwasmachine hebben, wilt hij geen sponsje meer aanraken. En dat voor een vent die twee maanden geleden nog absoluut geen afwasmachine in huis wou en enkele dagen geleden nog een vlaag van neerslachtigheid kreeg bij de gedachte aan de – toen reeds bestelde – afwasmachine: hij voelde zich plots zo 'oerburgerlijk': huisje-tuintje-boompje... Dat verhaal. Dat waar hij zich altijd zo van heeft willen afzetten. Elke gelegenheid wel aangrijpend om te laten zien dat wij zo niet zijn. Het enige dat nu plots niet meer in dat voorgekauwde perfect burgerlijke plaatje past is dat onze tweeling hetzelfde geslacht heeft en dus geen 'twee kinderen: een jongen en een meisje' voor ons. Dat, en zijn eigenzinnig karakter natuurlijk dat niemand ooit zal misvatten als 'burgerlijk'.
Donderdag: Dag 4 thuis (hierna ga ik stoppen met dagen tellen. Ik zou hier nog graag zitten eind september, and beyond...).
Ons afwasmachine werkt! Mijn vader is gisterenavond langsgekomen met zijn boor waar hij zo'n kop op heeft waarmee je cirkels van 5 cm doorsnede kan uitboren (ben de naam vergeten). Twee keer boren en 't was gefikst. Heb meteen alles wat maar een beetje vuil was erin gestoken (had natuurlijk even daarvoor nog een afwasje gedaan) (de opbrengst van m'n zoektocht: een beker, drie glazen, een waterkan, een kommetje en een lepel) en dat ding eens laten draaien. Geruisloos! Heerlijk! We zaten er met twee voor van: staat dat nu aan? Ben superblij dat we een machine hebben gekozen dat én muisstil werkt én ook nog eens superzuinig is (een A++ model jawel. Zelfs beter voor 't milieu en de portefeuille dan een klassieke afwas in een sopje).
De plannen voor vandaag? Ik denk dat ik nog eens een poging ga doen om te leren haken. Mijn zus heeft me al een pak lakentjes bezorgd en daar stak een door haarzelf gehaakt dekentje bij. Ik wil er zo'n tweede. En nu heb ik tijd zat. Enkel nog weer leren haken. Een natuurtalent zal ik wel nooit worden, maar als ik zo'n dekentje zou kunnen haken zou ik toch trots zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten