Het gebeurt zo af en toe op zaterdag en zondag dat we lekker niks doen. (Eigenlijk gebeurt dat op de meeste zaterdagen en zondagen. Daarom is de helft van onze muren nog steeds niet geverfd en staat onze normaal gezien ruime overloop nog vol met dozen, maar dit terzijde.) Gisteren bestond onze dag erin samen oneindig lang in bad te plonsen (tot twee maal toe nieuw warm water erbij gedaan. Heel decadent, ja. Niet zo eco maar oh zo gezellig). En samen gezellig gepraat over jobs, over de verschillende opties die opeens mijn pad zijn gekruist.
Toen ik me in een monoloog lanceerde over de vraag of ik nu eigenlijk moest kiezen tussen een job voor het geld en de zekerheid of een job die ernaar streeft een droomjob te zijn, wees Allerliefste me er fijntjes op dat mijn vorige mega-unieke-kans-job me niet ver had gebracht (was toen een grote teleurstelling geworden). Hij zet zich een beetje rechter, waarbij er bijna een guts water over de rand vloog en terwijl ik plots meer plaats had gekregen en me beter installeerde, zag ik natuurlijk dat hij gelijk had.
Het onderwerp werd nog wat van verschillende standpunten bekeken, tot we uiteindelijk beslisten dat als die man van die vacature van dossierbeheerder echt mij zo graag wou aannemen dat hij er mijn baas voor wou stalken, ik best ook wel mijn prijs kon stellen. (Want, eerlijk? Ik vind het wel een complimentje dat die zo navraag doet over mij en zo geïnteresseerd leek. Ik was trouwens al even in de wolken met de omschrijving die mijn huidige baas over mij had gegeven. Hij had me vergeleken met een “pitbull terriër” als het aankomt op het uitspitten van gegevens, van dossiers. Dat ik pas los als ik er zeker van ben dat ik het helemaal doorgespit heb, er niks meer van overblijft, en een volledig verslag kan afleveren.) En hey, voor deze sympathieke pitbull zal gedokt moeten worden. Allerliefste knikte meermaals van ja-hoor-schat.
Allerliefste stond uiteindelijk dan toch als eerste op om uit bad te klimmen. We waren plots tot het besef gekomen dat de poezen nog buiten op het terras zaten en niet meer binnen konden, en ik had ontdekt dat de zeep nog bij de lavabo lag. Nadat Allerliefste snel mijn rug had ingezeept en we de poezen gered hadden, voelde ik me echt stukken beter. Bye bye, lagedrukgebied van de voorbije dagen.
We gingen nog snel wat boodschapjes halen en een geroosterde kip zodat we niet uitgebreid moesten koken, en ik amuseerde me met het opsnorren van de meest waanzinnige en vrolijke liedjes op Youtube terwijl Allerliefste de aardappelen schilde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten