Aanstekelijk enthousiasme

De dagen dat ik niet moest werken deze week, heb ik naast de occassionele paniekaanvallen, ook met nuttige dingen proberen te vullen: vacatures zoeken. Ik vond een kort vacaturetje voor dossierbeheerder in een jurische omgeving. Het leek me wel leuker om te doen dan weer op een secretariaat te belanden waar de collega's me om de haverklap even fijntjes wijzen op hun Torenhoge Verantwoordelijkheid en mijn geringe rol die hoofdzakelijk eruit bestaat hun brieven te schrijven en post te halen. Daar hebben ze, voor alle duidelijkheid, een heel verkeerd beeld van, want momenteel ben ik druk bezig alle statistieken samen te stellen en de nodige conclusies te trekken voor ons jaarverslag, een nieuwe lay-out daarvoor ontwerpend en al. Dit is een klusje waar enkele maanden in kruipen en ik ben de eerste die bij ons in het secretariaat werkt, die dit soort werk graag doet. Desalnietemin denken de anderen dat mijn job er hoofdzakelijk in bestaat om te zitten, springen en rollen als ze het zeggen.

En dat ben ik beu. Ik wil een eigen takenpakket en eigen verantwoordelijkheid en deel uitmaken van een team als gelijkwaardig teamlid, niet als de ondergeschikte secretaresse. En dus stootte ik op dat vacaturetje voor dossierbeheerder. Het voldeed aan mijn vereisten qua locatie en flexibele uren en ik had het juiste diplomaniveau. Alleen stond er niet bij welke richting je gestudeerd moest hebben, of welke voorkeuren ze hadden. Dus ik open mijn mailbox en stuur kort en bondig: 'ik vond uw vacature en heb dit vraagje: welke diploma's aanvaarden jullie voor deze job? Zijn er bepaalde richtingen die jullie zoeken?' En dat stuurde ik (in enigszins andere verwoording).

De ochtend erop vond ik dit antwoordje: 'Welk diploma heeft u?' (in deze verwoording). Ik stuurde daarom maar een beknopte uitleg over wat ik gestudeerd had, welke werkervaringen ik had en waarom de vacature mij was opgevallen en gooide mijn cv in de bijlagen. Weer hoorde ik een dag niks tot 19u 's avonds. Toen ging mijn gsm. Het was echter niet de mens van die vacature, maar mijn huidige baas. Ik verschoot me te pletter en dacht al meteen dat er een of andere ramp gebeurd was en nam meteen doodongerust op.

'Marit? Sorry, dat ik je stoor maar ik kreeg net een vreemd telefoontje.' Mijn hart sloeg een paar slagen over toen hij me begon te vertellen dat die man hem op zijn gsm gebeld had om referenties te vragen. Ik viel van mijn stoel want ik had hem helemaal zijn gsm-nummer niet gegeven (uiteraard niet!). Die man heeft dus zitten google-en. Mijn baas gaf wel toe dat het redelijk eenvoudig is om zo achter zijn nummer te komen. Oh. Help. Wat voor iemand is dit?

En natuurlijk vind ik dit heel onrechtmatig, niet correct van hem om zo te zitten surfen op internet om zijn zin te krijgen. Mijn baas zei echter ook: hij klonk heel erg geïnteresseerd en staat precies te springen om je aan te werven.

Inderdaad: de dag erna, gisteren, vond ik 's morgens een mailtje met de vraag om me te komen presenteren maandag. Het doet me duizelen. Langs de ene kant wil ik snel een nieuwe job, maar langs de andere kant zijn er al verschillende alarmbelletjes afgegaan nog voor ik er een stap over de drempel heb gezet. Al weet ik niet hoe kieskeurig ik kan zijn op dit moment, he.

Maar dat was buiten mijn – daar is ze weer – aller(momenteel een beetje bemoeizieke want overbezorgde)liefste moeder gerekend. Zij kwam ook ineens af met ''t is maar eens ideetje, he, maar...' En dan volgde een 'cunning plan': ze kende iemand die haar ontslag had gegeven diezelfde dag, tot grote consternatie van haar werkgever. Maar mijn ma zag meteen een mogelijkheid: zou dit niet iets voor mij zijn? Daarop volgde een ellenlang pleidooi over waarom ze dacht dat deze job misschien wel net iets voor mij zou zijn, met een ergerlijk aanstekelijk enthousiasme, waardoor ik op het einde er helemaal in geloofde. Ik haat het als ik zo beïnvloedbaar blijk te zijn, want één dag later zie ik de lijst nadelen bij deze job zienderogen aandikken terwijl de lijst met potentiële voordelen serieus groeit van die andere job waarvan die man mijn baas moest stalken voordat hij mij op gesprek wou uitnodigen.

Dit heeft me alleszins allemaal genoeg stof tot nadenken gegeven. Zozeer dat ik deze nacht eindelijk weer min of meer gerust kon slapen. Plots zit ik met verschillende job-opties. Dat moet dus wel in orde komen.