Hobbyclub

Nu ik weer in de medische molen ben gestapt, alleen dan een 'light' versie ervan, loop ik weer rond met een hele waslijst aan goede voornemens... Ok, dat kan ook wel door de start van het nieuwe jaar komen natuurlijk.

Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar ik heb een moeder en een zus die gewoon kunnen toveren met naald en draad, met haak- en breinaalden en een paar restjes wol, met wat ze maar kunnen vinden. Dat geeft me altijd het gevoel dat ik een lomp geval ben met twee linkerhanden (da's nogal dubbel om te zeggen, want ik ben linkshandig, maar jullie begrijpen wel wat ik bedoel). Ik kan wel een heel klein beetje breien bijvoorbeeld, maar ik kan zelf de draad niet opzetten wat nogal lastig is als ik een werkje wil beginnen. Ik kan bovendien de draad niet redden als ik een steek laat vallen, ook nogal lastig. En wat ik ook niet kan, is afkanten. Ook zeer vervelend aangezien ik zonder redding van mijn ma eindeloos moet blijven doorbreien.
Naaien lukt me een beetje. Ik krijg de draad door de naald en de draad opgezet op de naaimachine. En naaien lukt als het gaat om tafellakens en servetten afboorden: gewone rechte stukken zonder meer.
Haken heb ik nooit deftig onder de knie gekregen. Alle boekjes met richtlijnen zijn voor rechtshandigen. De foto's staan spiegelbeeld voor mij. Echt onbegonnen werk...

Mijn zus die naait hemdjes en jurkjes voor mijn neefje en nichtje, knikkerzakken en zelfs hele speeltapijtjes met dierenfiguurtjes, bomen en wolkjes op. Mijn ma doet daarop een poging dat te overtroeven door een heuse wigwam (of tippie) te naaien, door mijn vader voorzien van een houten frame. Mijn zus haakt vervolgens een hoedje voor mijn nichtje met een prachtige gehaakte bloem in twee kleuren op. Waarom mijn ma weer in boekjes zit te bladeren naar nieuwe ideetjes.

En ik zit nu al weken met mijn ma haar naaimachine thuis want ik ging ook iets naaien. Dingen genoeg die genaaid moeten worden hier. Mijn gordijnen moeten nog omgezoomd worden. Ik zou wel een nieuw tafellaken kunnen gebruiken en ik ging een nieuwe hoes naaien voor een voetenbankje dat staat te lijden onder de nagels van de twee katten hier. Ik ben daarvoor zelfs al op leukestofjesjacht geweest. De stapel stof ligt stof te vangen op het bureau in de living.

Wat houdt me tegen? Ik weet niet welke leuke stofjes te gebruiken. Naai ik iets dat leuk staat voor een living van een kinderloos koppel? Of naai ik iets vrolijks en kleurrijks dat ook in een kinderkamer niet mis zou staan? En als ik een paar nieuwe sierhoezen zou naaien voor de kussens in de zetel, kies ik dan zo'n geweldig mooie maar oh zo kwetsbare zijde-achtige stof? Of toch maar iets dat tegen een stootje kan?

En waar haal ik leuke ideetjes vandaan? Ik kan er gewoon niet omheen: de leukste ideetjes vind ik steevast in de boekjes met kinderspullen. Of erger nog: in boekjes met als titel 'Voor leuke mama's'. En de leukste stoffen en materialen vind ik altijd bij de kinderafdeling. Alsof het een ongeschreven wet is. En dan nog dit: het kan aan mijn omgeving liggen, maar als ik met iemand wil praten over handwerkjes, dan zijn dit doorgaans vrolijke moeders of trotse grootmoeders die oh zo graag voor de (klein)kinderen in de weer gaan.
Wat naai je in godsnaam voor een kinderloze dertigjarige vrouw, he? Het is niet echt zo dat ik veel ben met knikkerzakken... En een broek of blouse naaien voor mezelf, dat spreekt me nu toch ook niet zo aan.

Daarom dit: misschien moet ik eens een hobbyclubje voor handwerkjes zoeken waarin enkel (tot zover nog steeds) kinderloze vrouwen mogen zitten. En waarin we ideetjes uitwisselen voor gewéldige spulletjes voor in een (voorlopig toch nog) kinderloos huis. Als jullie ideetjes hebben: laat maar komen.