Ik zit in tijdsnood. Mwhoehahahaha... In de wachtweken is de tijdsnood natuurlijk dat de dagen eindeloos lang lijken te duren en de weken precies achteruit gaan in plaats van vooruit. Om deze tijds(nood)paradox ten volle te bestrijden heb ik mijn agenda echt eivol gestoken ('eivol'... net een woord om te gebruiken in deze context...) en nu zit ik dus in tijdsnood. Het is mogelijk.
Ik heb dus eigenlijk ook geen tijd om te schrijven. Schrijven = denken = denken aan = piekeren = slapeloze nachten = problemen problemen problemen...
Ik maak fouten op het werk, ik ben verstrooid, ik loop rond als een kip zonder kop en ik voel me de helft van de tijd echt zwaar down.
En ik droom ervan dat ik zwanger ben en aan iedereen het prachtige nieuws mag gaan verkondigen en dat iedereen in de wolken is en meteen maak ik me honderd-en-een zorgen. Over waar een crèche vinden? Over de financiële kant met mijn halftijdse job. Over broertjes en zusjes. Ik had zelfs het geslacht al gedroomd (al ben ik nu natuurlijk alweer vergeten wat het was). En ik heb gedroomd dat ik uit dankbaarheid ook dit en dat en dat en dat ging doen allemaal. Allemaal geweldige voornemens.
Om dan halfwakker te worden met het angstzweet: wat als ik zwanger ben, maar het een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is? Of een miskraam wordt? Dat kan ik gewoon niet aan. En dan lag ik in mijn halfslaap ineens bijna te wenen...
Sta dan maar eens fris en monter op voor de nieuwe dag die aangebroken is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten