Niets is wat het lijkt

Nog drie dagen wachten. Tenzij mijn regels doorkomen. Maar mijn regels lijken helemaal niet door te komen. Mag ik dan beginnen hopen? Ik heb een beetje, een heel klein beetje bruinverlies gehad. Dat kan van de innesteling zijn. Ik heb dit nog nooit gehad alleszins. Als ik mijn regels kreeg en op voorhand al wat bruinverlies had, was dat toch helemaal anders. Al is niets zeker en kan je niets vergelijken natuurlijk. Nu zijn er zoveel hormonen in het spel dat mijn lijf al lang niet meer reageert zoals normaal. Er is niks normaal aan deze situatie.

Ik zit erdoor. Ben down. Heb nu al een hele week lopen denken, proberen te geloven, dat de eerste poging toch gedoemd was om te mislukken. Een mens moet toch poepveel chance hebben om van bij de eerste poging zwanger te raken, he. Ik had gedacht: de eerste week denk ik dat ik niet zwanger ben. De tweede krijg ik mijn regels.

En nu heb ik mijn regels nog niet. En natuurlijk ben ik in één klap aan het dromen gegaan. Die stap was heel gemakkelijk genomen. Zo vlot dat ik er niet eens erg in had eerst. Ineens raakten mijn voeten de grond niet meer. Ik heb het gevoel dat ik op één nacht van het gevoel 'ik ben niet zwanger' naar 'ik ben zwanger' ben gegaan, met alle hoop en dromen die daarbij komen. Ik lig uren te dromen over hoe ik het de mensen moet vertellen. De mensen uit mijn uitgeving zullen uiteraard in de wolken zijn, al kan ik me ook wel voorstellen dat mijn baas en collega's toch wel wat zullen schrikken. Maar ik voel mee met mijn lotgenootjes. En dan lig ik daar wakker van. Het leven is niet eerlijk.

En dan denk ik: maar wat als ik dan toch niet zwanger ben? Ik kan er niet vanuit gaan dat ik zwanger ben. Dat is net fout. Dan staat de poort naar Gigantische Ontgoocheling wijdopen. Ik had veel liever Verwachte Teleurstelling willen binnenglippen langs een gemakkelijk over 't hoofd gezien zijdeurtje. En terwijl ik zo tussen deze deuren en poorten sta te wachten, is het natuurlijk de rijkelijk versierde en breed openstaande poort van Hoopvolle Dromen waar alle vrolijke stemmen me steeds weer naar binnen proberen te lokken.