Ik moest vandaag serieus op mijn tong bijten. Op het werk ging het opeens over prikken en de kwestie: kan je ertegen? Kan je ernaar kijken? En: kan je ze zelf zetten? Geen idee meer hoe we erop zijn gekomen. Een collega vertelde dat zij quasi flauwvalt bij de gedachte alleen al. Een andere collega deed een hele uiteenzetting over hoe zij ooit nog op een stage heeft moeten helpen bij het bloedprikken bij baby's en dat ze het wel zelf kon doen bij die baby's, maar er niet naar kon kijken als zij zo'n baby'tje moest stilhouden als haar collega de bloedprik deed. En dat ze wel bij haar man ooit nog eens prikken heeft gezet, maar er niet naar kon kijken als haar zonen prikken moesten krijgen. Jadajadajada...
Ik wou roepen dat ik dat zo herkende: dat ik nu plots zelf prikken kan zetten bij mezelf maar er nog altijd niet naar kan kijken als ze mijn bloed prikken. Alleen wil ik niet dat mijn collega's weten dat ik al begonnen ben met het zetten van de prikken. Ik wil niet dat ze weten of kunnen raden waar we zitten in de behandelingen. Dus zweeg ik, met veel moeite...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten