In de loop van september moesten we bij een consulent van het centrum op gesprek, een verpleegster, misschien een vroedvrouw. Ze gaf ons Het Schema en legde alles uit. Ik moet zeggen dat ik echt halverwege haar uitleg de indruk kreeg dat mijn verstand was achtergebleven in de wachtzaal: 'begin... cyclus... onderdrukking GnRH-analogen... bloedprikken... zoveel dagen... injecties... stimulering groei eitjes... twee of drie ampulen... dunne naalden... dikke naalden... wij bellen u met instructies... ongeveer 12 dagen... pick-up... narcose... staaltje man... transfer... Progesteron... vaginaal toedienen... innesteling... wachtweken...'
Ik had inmiddels een stijve nek van het ja-knikken. Allerliefste zat naast mij al even ijverig te knikken.
'Heeft u het begrepen?'
'Euh, niet alles, maar ik veronderstel dat het nog wel duidelijk zal worden eens we starten, zeker?' Ik schonk haar een gegêneerd verontschuldigend glimlachje na haar toegewijde uiteenzetting.
'Ja, hoor. Dan moet ik u nu eerst een paar documenten laten tekenen.'
Sinds 2007 is er een wet die stipuleert dat mensen die starten met vruchtbaarheidsbehandelingen eerst een paar keuzes duidelijk moeten vastleggen. Je moet aangeven dat je in mensentaal 'weet waar je aan begint' (document nr 1).
Het tweede document, daarmee geef je aan wat ze met de eventuele embryo's moeten doen die over zijn na een behandeling: vernietigen, opgeven voor wetenschappelijk onderzoek of donatie.
En het laatste document gaat nog wat verder in op wat er precies bedoeld wordt met dat wetenschappelijk onderzoek en of er daar dingen in zijn waar je niet mee akkoord bent.
'Bekijk het eens rustig. Ik ga intussen wat staaltjes halen zodat ik u daarna kan uitleggen hoe u de injecties bij uzelf moet zetten.'
En daar zaten we dan met twee in dat lokaaltje, te staren naar die documenten, en vooral naar document nr 2, vraag nr 3: 'Wat te doen met eventuele embryo's bij overlijden van één van beide partners?'
Help zeg... Wat een vrolijke gedachte...
Je hebt nog geen kans gehad om hier rustig even over na te denken. Ik begrijp niet dat we die documenten niet vroeger mee naar huis kregen, of gewoon thuis opgestuurd kregen met een begeleidende brief zodat je daar tenminste zonder enige druk over kan praten. Alsof alle koppels over deze kwesties al in het lang en het breed hebben gediscusieerd op voorhand.
Dit was de eerste keer dat we over deze dingen moesten nadenken en dan moesten we zo'n beslissingen nemen in de vijf minuten dat we even alleen gelaten werden. Elk moment kon ze daar terug staan en echt waar, ik wou echt niet dat ze zou binnenwandelen midden in een Intra-Relationele Ethische Discussie. (Deze mensen beslissen of wij wel of geen kinderen mogen hebben, dan discussieer ik niet met Allerliefste voor hun neus, he. Het is eerder van: Kijk eens hoe goed wij overeenkomen, wij zijn het perfecte koppel. Wij verdíenen kinderen.)
Wat doe je met je embryo's die je niet nodig hebt? Mijn verstand was echt gevlucht; het enige waar ik aan kon denken was: 'oh my god, ik zal echt injecties moeten zetten bij mezelf!'
Alsof hij mijn gedachten kan lezen, draaide Allerliefste zich naar mij: 'Gij moogt spuiten zetten bij uzelf.' Hoorde ik daar ontzag in zijn stem? 'Dat had ik altijd al eens willen doen.'
'Moogt gij ze zetten bij mij.'
'Ok.' Meteen was hij weer beter gezind.
'Bon, wat kiezen we nu? Donatie, wetenschappelijk onderzoek of vernietiging?'
'Kiest gij maar.' Allerliefste haalde zijn schouders op. Het was weer net of we stonden weer onze tegels te kiezen in de showroom: wij, aan de balie met staaltjes voor onze neus. Ik wijs er eentje aan: 'dat is wel een mooie kleur, niet?' Allerliefste die zijn schouders ophaalt: 'Bof'. Even later wordt de verkoopster gelukkig even weggeroepen waarop Allerliefste meteen losbarst: 'Waarom kiest ge er altijd het lelijkste uit?'
'Schat, niet weer. Ge moet echt akkoord zijn.'
'Mm.' Ik dacht aan de andere koppels. Ik droomde dat we hele rijen embryo's te veel hebben. Dat het bij ons toch van de eerste keer lukt. Dat wij een zeer vruchtbaar en succesvol koppel zijn. En aan die andere koppels die misschien geen embryo's hebben.
'Donatie?'
'Doe maar.' Allerliefste is er niet meer op teruggekomen. Na een vrij stevige publieke discussie over Kleuren en Smaken in de showroom hebben we tegels gekozen die we allebei nog steeds mooi vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten