Ik heb het er al eens over gehad denk ik, over de kwestie kinderwens en wanneer iemand er 'klaar' voor is. Ik vind maar geen antwoord op de vragen daarrond en mensen rondom mij kunnen er ook geen antwoord op geven.
Mijn ma is natuurlijk geen referentie: zij is per ongeluk zwanger geraakt op haar 20ste en is nog moeten trouwen zoals dat in die tijd de gewoonte was. Gelukkig is ze gelukkig getrouwd. Zij zegt dat ze altijd al wist dat ze kinderen wou, dus was mijn zus meer dan welkom. En ik, een jaartje later, ook natuurlijk en bovendien ook al wat meer gepland.
Mijn zus heeft dan weer het geluk gehad dat haar vriend iets ouder is dan zij en daardoor sneller toewas aan huisje-boompje-kindje gedoe. Ik denk dat ze bij de eerste niet al te lang in discussie zijn moeten gaan over het ja of nee. Dat het eerder een kwestie was van 'wanneer'.
Ik wou vroeger absoluut geen kinderen en heb nog steeds moeite om me voor te stellen dat zoiets kan groeien in je buik en kan drinken van je borsten. Dat maakte het des te gekker om op een dag te beseffen dat ik iets miste. Maar wat?
Het gekke is dat ik al minstens vijf jaar geen antwoord vind op deze kwestie. En zelfs nu ik aan de vooravond sta van mijn eerste IVF-behandeling en ik weet dat ik tegen Kerstmis ofwel heel blij ofwel behoorlijk down zal zijn, ik nog altijd af en toe het angstzweet krijg. Ikke moeder??? Waar zijn we aan begonnen!? En deze momenten van panische angsten, wisselen zich even vlot af met de verzuchting: was ik er maar vijf jaar vroeger aan begonnen. Ik wil kunnen moederen, en liefst nù.
Misschien moeten ze eens een check-list maken om het de mensen wat makkelijker te maken bij de beslissing om wel of niet voor kinderen te gaan:
Vraag 1: bent u goed gek? J/N
Vraag 2: hebt u de ambitie om in de toekomst elke nacht op te staan? J/N
Vraag 3: heeft u energie op reserve of op overschot? J/N
Vraag 4: wilt u graag uw seksleven een halt toeroepen? J/N
Vraag 5: bent u echt goed gek? J/N
Antwoordt u meer 'ja' dan 'nee', dan bent u klaar voor kinderen. Proficiat! Fijn zo, dan kan ik nu, in alle gekheid, stoppen met de pil. Hoera! (Dit zou dan weliswaar vijf jaar eerder onder mijn neus moeten geschoven zijn, natuurlijk.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten